niente debiti, niente problemi, pace interiore.

"Waarom ik mijn schulden zelf wil afbetalen"

Ik heb fouten gemaakt. Financiële keuzes die me in de problemen hebben gebracht. Maar wat ik niet zal doen, is weglopen van de verantwoordelijkheid. Niet omdat het makkelijk is om door te zetten, maar omdat ik iemand een belofte heb gedaan die voor mij zwaarder weegt dan elke last die ik draag: mijn moeder.

Toen het moeilijk werd, heb ik haar recht in de ogen gekeken en gezegd: "Ik ga dit oplossen. Ik geef niet op. Ik ga mijn schulden zelf afbetalen." En die woorden zijn heilig voor mij.

De schuldsanering mag voor sommigen een uitweg zijn, maar voor mij voelt het als een ontsnapping aan een les die ik móet leren. Ik wil recht doen aan die belofte. Aan mijn eigen kracht. En aan het vertrouwen dat mijn moeder in mij heeft.

Elke afbetaalde euro is voor mij een stap dichter bij vrijheid – niet alleen financiële vrijheid, maar ook innerlijke rust. Want ik weet dat ik mijn rug recht heb gehouden. Dat ik verantwoordelijkheid heb genomen. En dat ik, hoe zwaar het soms ook is, trouw ben gebleven aan mijn woord.

Ik kies niet voor de makkelijkste weg. Ik kies voor de juiste.